Choroba lokomocyjna, czy inaczej nietolerancja transportowa dotyka nie tylko ludzi, cierpią na nią również nasi czworonożni pupile.
Podobnie jak u ludzi , gdzie częściej chorują małe dzieci , podatniejsze są na nią szczenięta i młode psy. Związane jest to z jeszcze nie w pełni rozwiniętymi strukturami w uchu środkowym – odpowiadającymi za balans i równowagę.
Rozpoznanie tej choroby nie jest zbyt trudne, ale pozostaje zawsze pytanie- jak sobie radzić i jak pomóc naszemu przyjacielowi w tej sytuacji.
Choroba lokomocyjna często połączona jest z lękiem przed podróżowaniem. Objawia się on reakcjami lękowymi, niepokojem, uciekaniem lub chowaniem się, gdy tylko zwierzę wyczuje, że planujemy zabrać go w podróż.

Czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia choroby

• Szczenięta i młode psy – budowa środkowego ucha, w którym jeszcze nie są do końca rozwinięte struktury odpowiadające za równowagę
• Nieprzyjemne zapachy albo zła wentylacja ( perfumy, odświeżacze….)
• Spożycie posiłku ( zwłaszcza tłustego, ciężkiego…)
• Co ciekawe , spożycie witaminy A, C i żelaza powinno także zmniejszyć możliwość wystąpienia choroby lokomocyjnej ,( więc w przed dzień podróży warto podać naszym pupilom w/w elementy)
  Objawy choroby lokomocyjnej:
• apatia
• niepokój
  -ślinienie się
  -mdłości
  -wymioty
  -ziewanie
• popiskiwanie
• niekontrolowane oddawanie moczu i kału (często biegunką)

Czy mogę zapobiec powstaniu choroby lokomocyjnej??
Przede wszystkim należy powoli I systematycznie oswajać psa do podróży samochodem,taka by kojarzył jazdę autem- jako pozytywne I miłe doświadczenie.
Najlepiej brać ze sobą szczeniaka/ młodego psa absolutnie wszędzie, np: jadąc do sklepu,na krótkie przejażdżki do pół godziny ( zaczynajmy od parominutowych jazd). Trzeba zapewnić im komfort i bezpieczny sposób transportowania- transporter lub szelki.
Przy wyborze transporterów należy brać pod uwagę wielkość psa , tak żeby mógł on w nim się spokojnie położyć oraz to aby był bezpieczny i wygodny do podróżowania.
Na pewno nie powinno się przewozić zwierząt luzem albo na kolanach, ponieważ stwarzają one w ten sposób zagrożenie, nie tylko dla siebie, ale i dla nas.
Najlepsze skojarzenia są z wyjazdami na spacer, nawet odcinki po 5- 10 minut , jeśli zwierzę jest bardzo pobudzone i poddenerwowane, dobrze jest ,aby z początku , ktoś z nami jeździł i uspokajał naszego podopiecznego w trakcie podróży.
Stopniowo nasze wycieczki powinny ulegać wydłużeniu, tak długo , jak zwierzę nie odczuwa negatywnych skutków jazdy autem.
Jak łagodzić objawy choroby i poprawić komfort podróżowania?

1) Nie powinno się karmić zwierzaka na ok 3h przed podróżą, lepiej aby jechał z pustym żołądkiem. Czasem nawet lepiej wg niektórych lekarzy weterynarii ograniczyć także spożycie wody przed wyjazdem
2) Pies powinien być wyprowadzony na spacer przed podróżą
3) Jeśli wiemy, że zwierzę jest skłonne do choroby lokomocyjnej, jedźmy wolno, delikatnie pokonujmy zakręty, wzniesienia i nie hamujmy gwałtownie
4) Można stosować preparaty homeopatyczne, poprawiające nieco komfort jazdy autem
5) Można uchylić okno, świeże powietrze poprawia samopoczucie zwierzaków. Pilnujmy odpowiedniej temperatury( w stosunku do warunków pogodowych), nasi pupile mają nieco utrudnioną regulację w porównaniu z nami
6) Nasz pupil powinien podróżować w transporterze, odpowiednio dobranym dla niego – to też poprawia komfort i bezpieczeństwo podróżowania
7) Przy zwierzakach z chorobą lokomocyjną nie powinno grać za głośno radio/ muzyka
8) Przy dłuższych podróżach, powinno się robić przerwy i wyprowadzać psiaki na spacery. Unikajmy odwodnienia zwierząt- dobrze jest mieć ze sobą miskę i wodę w tym celu.
Przerwy powinny mieć miejsce średnio co 2-3 h.
9) Zaopatrzmy się w zapas ręczników papierowych/ worków na śmieci – bo może być konieczne posprzątanie po naszym ulubieńcu
10) Jeśli mimo wszystkich zastosowanych metod, nadal obawiamy się ,że nasz pies zachoruje- to należy skonsultować się z lekarzem weterynarii. Dobierze on odpowiednie i bezpieczne leki dla naszego pupila. Najczęściej podaje się je na pół godziny przed planowaną podróżą. Nie stosujmy żadnych środków bez konsultacji z lekarzem weterynarii!